Ο οικογενειακός θεσμός χαρακτηρίζεται από τη συγγραφέα ως η μικροκοσμική απεικόνιση της κοινωνίας, της «πανανθρώπινης οικογένειας». Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις ενότητες: στη σχέση του ανθρώπου με τους γονείς του, με το σύντροφό του και με τα παιδιά του.
Η οικογένεια δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να αποκτήσει πολλές εμπειρίες για τη σχέση του με τους άλλους, ώστε να συμβιώνει αρμονικά μαζί τους. Αν αυτό επιτευχθεί, μπορούν τα μέλη της να γίνουν δημιουργικοί κοινωνικοί παράγοντες. Αυτό συμβαίνει γιατί τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά βιώματα από τον οικογενειακό κύκλο μεταφέρονται σε κάθε ευρύτερο κοινωνικό κύκλο και τον επηρεάζουν ανάλογα.
Η ανθρωπότητα, όπως είναι γνωστό, διανύει μια χρονική περίοδο πολύ μεγάλης κρίσης. Η λύση της κρίσης δεν είναι δυνατό να έρθει από λίγους μόνο ανθρώπους που ασχολούνται με τα κοινά προβλήματα. Πρέπει πλέον να αναλαμβάνει και ο κάθε άνθρωπος το μέρος της ευθύνης που του ανήκει. Για μια τέτοια, όμως, ανάληψη είναι απαραίτητο να έχει ο ίδιος αναπτυχθεί πνευματικά. Αν, επομένως, ο οικογενειακός κύκλος γίνει η βάση για την ανάπτυξη αυτή, θα έχει επιτελέσει το ρόλο του. Θα έχει γίνει ένα δυναμικό «κύτταρο» της κοινωνίας, που τα μέλη του θα μεταφέρουν την ισορροπία και σε όλους τους άλλους κύκλους της.
Σε μοντέρνο πρακτικό σχήμα, μικρό και ελαφρύ, για να σας συντροφεύει παντού κάθε σας στιγμή.
Σάς γράφω για να σας ευχαριστήσω για τα βιβλία σας, που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε, και να σας συγχαρώ. Είναι πολλά. Έχω λάβει και έχω διαβάσει (κατά σειράν) τη «Δύναμη της Γυναίκας», τον «Άνθρωπο και το Χρήμα», το «Άτομο - Ομάδα - Μονάδα» και τον «Οικογενειακό Κύκλο». Το τελευταίο το διάβασα σήμερα και πήρα την αφορμή-ερέθισμα να σας γράψω.
Είμαι εντυπωσιασμένος από την άρτια επιστημονική σας σκέψη. Που καταδεικνύεται από την ευκολία με την όποια εκλαϊκεύετε το θέμα και μεταδίδετε το μήνυμα. Ειλικρινά σας συγχαίρω, γιατί με έχουν κουράσει οι «ποζάτοι» και οι «δήθεν» πού μιλούν, «ακατάληπτα» και πωλούν «εκκεντρικότητες» για να κατοχυρώσουν την ανύπαρκτη επιστημοσύνη τους. Παραλλαγές τσαρλατανισμού! Ενώ εσείς γράφετε με απλότητα και συντακτική ευκρίνεια, γιατί άπλα κατέχετε το θέμα. Εκπέμπετε σε σταθερή συχνότητα. Αυτήν της χρηστοήθειας. Τα έργα σας συνθέτουν μια ενότητα Λόγου και Πίστεως, θα έλεγα (θεολογικά). Μια σχολή πού θα την επέγραφα: Σχολή του Εφαρμοσμένου Ηθικού Κανόνα. Είναι σπουδαίο, γιατί το ήθος (η προέκταση του αγαθού έθους) είναι κανόνας 8 ζωής και επιβίωσης. Δεν είναι βιβλιογραφία, υποσημειώσεις σε διδακτορικές διατριβές ή κηρύγματα από άμβωνος. Το ήθος είναι ή αβρή γραμμή της αρμονίας (του άτομου - γυναίκας ή άνδρα- με τον εαυτό του, με την ομάδα ή με το φυσικό περιβάλλον του), του άνθρωπου του ανατείνεσθαι, όπως τόσο επίμονα και συστηματικά ή υπαινίσεσθε ή διακηρύττετε, πάντως διδάσκετε, σε όλο το μήκος του έργου σας.
Έτσι σας είδα εγώ. Έτσι σας διάβασα. Έτσι σας αποδέχθηκα. Στην ιεραποστολική σας ακαδημία (όχι στη ζούγκλα της υποσαχάρειας Αφρικής), αλλά στη ζούγκλα της σύγχρονης κοινωνίας.
Το καλάθι είναι άδειο
